"Ο Βλάσης Γαβριηλίδης υπήρξε ένα από τα ρωμαλεότερα πνεύματα του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα. Δεν λέγω μόνο της Ελλάδας, γιατί είναι βέβαιο ότι ασφυκτιούσε στην Ελλάδα της εποχής του[άνω τελεία] και επειδή δεν ήθελε να την εγκαταλείψει, γιατί ήταν και μεγάλος πατριώτης, ενώ είχε όλα τα μέσα να το κάμει και να αναδειχθεί στην Ευρώπη, της οποίας εγνώριζε πολλές γλώσσες, παρέμεινε εδώ, αγωνιζόμενος με πάθος ιεραποστολικό ως το τέλος της ζωής του για την επιτυχία των αναγεννητικών του στόχων. Και μπορεί να μην πέτυχε απολύτως[άνω τελεία] είναι όμως σίγουρο, ότι πολύ σπόρο έσπειρε, που βρήκε "αγαθή" γη. Ήταν ο Ρήγας των μεταεπαναστατικών χρόνων, της πνευματικής, εθνικής και κοινωνικής λευτεριάς." (Πρόλογος, σ. 17)