"Τα εκτενή κείμενα κριτικής και στοχασμού του περιοδικού συγκροτούν δύο κύριους θεματικούς άξονες: α) τον έλεγχο της μαρξιστικής αισθητικής, όπως αυτή είχε επιβληθεί από τις μεσοπολεμικές και μετατπολεμικές κομματικές επιταγές και β) την ανάγκη επανεξέτασης του μοντερνισμού της Γενιάς του ΄30[άνω τελεία] εδώ εντάσσεται και η προσπάθεια καθορισμού της φυσιογνωμίας του ποιητικού και κριτικού λόγου της Πρώτης Μεταπολιμικής Γενιάς.

Η Κριτική παρέμεινε πιστή στις αρχικές δεσμεύσεις της: έγινε όργανο της Πρώτης Μεταπολεμικής Γενιάς, καθώς ανέδειξε τον κριτικό λόγο των πνευματικών ανθρώπων, κυρίως ποιητών-κριτικών, της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου και έγινε, έτσι, το πρώτο βήμα συστηματικής έκφρασής τους[άνω τελεία] δεν περιχαρακώθηκε ιδεολογικά μέσα στην ιδεολογική και πολιτική διαμάχη της εποχής, γιατί άσκησε έλεγχο και κριτική με όρους δημοκρατικούς και πλουραλιστικούς, γι' αυτό και ο διάλογος μέσα από τις στήλες του περιοδικού βρήκε γόνιμο έδαφος".