"[...]Δε λησμόνησα ποτέ τον πατέρα μου [...] Ήταν δική μου αναφορά στο δικό μου Γκρέκο. Μόνο που αυτός ο Γκρέκο ήταν Τσεσμελής, από την Αγια-Παρασκευή του Τσεσμέ. Ένας από τα τέσσερα, πέντε εκατομμύρια των Ιώνων της Μικρασίας που με τη θυσία αλλά και τη δημιουργικότητά τους σφράγισαν την πολιτισμική ταυτότητα της ράτσας. Στον Τσεσμελή Γκρέκο, σαν καθυστερημένος επιτάφιος, αυτή η πενιχρή συλλογή διηγημάτων του, από μια πληθώρα δουλειάς: διηγήματα, μυθιστορήματα, ανταποκρίσεις. Είναι ό,τι διασώθηκε μέσα στη λαίλαπα της δημοσιογραφικές παραζάλης και στα ταραγμένα χρόνια 1910-1963 [...]." (Ένας Γκρέκο από τον Τσεσμέ, σ.9,10)